RIso mu yoksa HV-DC mi?
Yüksek gerilim testinin prensip yaklaşımı yalıtım direnci testine çok benzer. Bunun nedeni, her iki test yönteminin de yalıtımın kalitesiyle ilgili olmasıdır.
Bu, yalıtım direncini ölçerek veya dielektrik mukavemetini yüksek voltajla test ederek ve akan kaçak akımın eşzamanlı ölçümü ile yapılabilir. O halde iki test yöntemi arasındaki temel fark nedir? Test voltajı ve test akımıdır. Her ikisi de genellikle yüksek voltaj testinde önemli ölçüde daha yüksektir. Ayrıca, test voltajının kalitesi de o kadar yüksek değildir.
Bununla birlikte, temel olarak, DC ile yüksek voltaj testi, yalıtım direnci testine oldukça benzerdir. Gerilim kalitesinin yüksek ve artık dalgalanmanın düşük olması koşuluyla, yalıtım direncini MΩ veya GΩ cinsinden ölçmek için de kullanılabilir. Ancak bu durumda SCHLEICH olarak biz de testi sürekli olarak yalıtım direnci testi olarak adlandırıyoruz.
HV-DC ile değerlendirmenin temeli akan akımdır. Bu, HV-AC ile aynı değerlendirmeye karşılık gelir.
NEDEN ?
Güvenli yalıtım, elektrik güvenliğini sağlamak için merkezi koruyucu önlemdir. Kullanıcının gerilim taşıyan iletkenlere dokunmamasını ve iletkenler arasında veya ekipmanın muhafazasında kısa devre oluşmamasını sağlar. Çünkü böyle bir durum meydana gelirse, kullanıcı muhafazaya dokunduğunda hayatı tehdit eden bir akım akabilir. Elbette, koruyucu iletken bunun olmamasını sağlamalıdır. Ancak en kötü durumda kusurlu da olabilir. Ayrıca sadece etkiden kaçınılmış olur, sebepten değil.
Tüm bunları sağlamak için yalıtımın mükemmel çalışması gerekir! Ve bu, elektrikli ürünün teslimatından önce bir yüksek voltaj testi ile kanıtlanmalı ve belgelenmelidir.
Bu test tüm elektrikli cihazlar için zorunlu değildir. Ancak, elektrikli cihazın tip testinde belgelendirilmesi için gerekli olabilir. Üretim sırasında gerekli olması halinde, bu bir birim testidir. Bu, her bir parçanın, yani piyasaya sürdüğünüz her bir elektrikli ürünün DC ile yüksek voltaj testi gerektirdiği anlamına gelir.
NEREDE ?
Prensip olarak, gerilim taşıyan iletkenler arasında veya bunlar ile muhafaza parçaları arasında iyi bir yalıtım sağlanmalıdır. Tipik olarak, elektrik iletkenleri tehlikeli temasa karşı yalıtılır, yani bir yalıtım malzemesi ile kaplanır. Ancak bu koruyucu kılıf, en geç elektrik iletkeni diğer elektrikli bileşenlere bağlandığında çıkarılmalıdır. Bu noktalarda yalıtım güvenli bir mesafe ile sağlanır. Bu daha sonra açıklıklar ve kaçak mesafeleri yoluyla güvenlik mesafelerini içerir.
Buna ek olarak, akım taşıyan iletkenler, örneğin döküm bileşiği, yalıtım folyoları veya katı gövdeler aracılığıyla da birbirlerinden yalıtılabilir.
Hangi yalıtım türü ne zaman kullanılır?
Bu her zaman elektrikli ürünün yapısının türü, yüksek sıcaklık veya mekanik yük gibi gereksinimlerin türü vb. ile ilgilidir.
Bir armatürdeki, bir demirdeki, bir elektrik motorundaki veya bir elektrik santralindeki yüksek voltaj izolatöründeki yalıtımların çok farklı gereksinimlere ve tasarımlara sahip olması kesinlikle anlaşılabilir bir durumdur.
Dolayısıyla bu çeşitlilik, vakadan vakaya oldukça karmaşık elektroteknik yalıtım yapılarının ortaya çıkmasına neden olmaktadır.
NASIL ?
Yalıtımın “voltajla bir ilgisi” olduğundan, test tanımlanmış bir test voltajı seviyesi ile gerçekleşir. Bu, test nesnesine rampalı bir şekilde veya doğrudan tam yükseklikte uygulanabilir.
Amaç, yalıtımdan geçen akımı ölçmek veya bir arızayı tespit etmektir. Bu, yalıtım için değerlendirme kriteridir. Belirlenmiş bir maksimum akımdan daha büyük olmamalıdır.
Akımın üst sınırı üründen ürüne büyük ölçüde değişebilir. Standartlarda bu sınırla ilgili çok az şey bulunur ya da hiç bulunmaz. Ve bunun iyi bir nedeni vardır – çünkü akımın seviyesi yalıtımdaki kapasitif bileşene büyük ölçüde bağlıdır. HV-DC ile polarite, HV-AC’de olduğu gibi saniyede 50 veya 60 kez değiştirilmez, ancak test nesnesinin kapasitesi önce şarj edilmelidir.
Ürünün tasarımına ve farklı bölgelerdeki/kıtalardaki kullanıma bağlı olarak, standartlar test voltajının seviyesini, yüksek voltaj kaynağının gerekli minimum gücünü ve test süresini belirtir. Ayrıca yüksek voltajın potansiyelsiz olması gerekip gerekmediğini de belirtir.
Genellikle, yüksek voltaj gücü, ilgili tüm iletkenler arasında art arda ölçülür. Tek tek iletkenlerin yanı sıra birleşik iletken grupları ve elbette muhafaza veya muhafaza parçaları da olabilir. Elektrikli ürünün karmaşıklığına bağlı olarak, testin çok çeşitli noktalarda gerçekleştirilmesi gerektiği hemen fark edilir.
Bu, test noktalarını bir test probu ile tarayarak yapılabilir – ancak bu yaklaşım kısa sürede sıkıcı ve maliyetli olabilir.
TEST AKIMI ?
Bir yalıtım her zaman bir yalıtım direnci ve bir kondansatörden oluşur ? Neden bir kondansatör? Hiç kurulmamış mıydı? …
Test her zaman iki elektrik iletkeni/kutbu arasında gerçekleşir. Soyut anlamda, bu iki kutup birbirine bakan iki metal plaka oluşturur. Aralarında ise yalıtım bulunur. Ve bu yapı bir kondansatöre karşılık gelir. Sonuç olarak, tüm yalıtım yapısı güçlü bir şekilde kapasitif davranır. Bu etki özellikle elektrik motorlarında, jeneratörlerde ve transformatörlerde belirgindir.
Bunlar, test nesnesinin iyi veya kötü yalıtım özellikleriyle hiçbir ilgisi olmayan fiziksel koşullardır. Bunlar ve tabii ki standart, izin verilen maksimum akımı belirler.
Belirleyici faktör, yüksek voltaj kaynağının gücüdür. Kapasiteyi istenen sürede şarj etmek için gerekli şarj akımını sağlayabilmelidir. Bu nedenle gerekli seviye, test için zaman gereksiniminden kaynaklanır. Şarj işleminden sonra test akımı neredeyse sıfıra düşer. HV-DC’nin avantajı: Test voltaj kaynağının uzun bir süre için HV-AC’de olduğu kadar güçlü olması gerekmez.
Düşük uç – Yüksek voltaj testi DC, en basit ve en ucuz durumda doğrultulmuş bir alternatif voltaj ile gerçekleşir. Ancak bu, şarjdan sonra kapasitansta hala bir akım aktığı anlamına gelir ve bu da test voltajının artık dalgalanmasına bağlıdır.
Üst düzey – SCHLEICH, çoğu durumda yüksek talepler için son derece kararlı DC voltajına sahip HV-DC test ekipmanı sağlar. Ve bu, kısmen 1 V’tan daha az bir artık dalgalanma ile! Bu durumda, yüksek test gerilimlerinde yalıtım direncinin ölçümü de yine çok iyi bir şekilde mümkündür.
TEHLİKE mi ?
İnsan vücudundan 12 mA’den daha az bir DC akımı geçiyorsa, tehlikesiz olarak sınıflandırılır.
Bir DC yüksek voltaj kaynağı yalnızca maksimum 12 mA sağlayabiliyorsa, bu nedenle güvenlik akımı sınırlı ve tehlikesiz olarak kabul edilir. Bu durumda özel koruyucu önlemler gerekli değildir.
Ancak buna paralel olarak, test nesnesindeki yük de dikkate alınmalıdır. Burada, güvenlik önlemleri olmadan maksimum 250 mJ’lük bir yüke izin verilir. Elektrik motorları ve jeneratörlerde bu değer hızla aşılır. Bu durumda uygun koruyucu önlemler kesinlikle gereklidir.
Bunlar şunları içerir
potansi̇yel ayrimli yüksek geri̇li̇m
Test alanının çevrelenmesi
Güvenlik testi tabancaları
Uygun güvenlik röleleri ile iki elle çalıştırma
Test kafesi veya test kabini – onaylı güvenlik röleleri ve gerekirse güvenli koruma kilitleme cihazı ile izlenen iki devre